Een deel van het plezier van op vakantie gaan is de voorbereiding. Ik was dus totaal niet kwaad toen ik in oude blogposts van Jordan Ferney moest gaan snuisteren om te kijken welke tips zij had gedeeld toen ze nog met haar 2 kinderen in Parijs woonde. Pizza aan de Eiffeltoren was er daar één van, ik checkte of het afhaalrestaurantje nog bestond, zag -op Yelp- dat het goed was en zette het prompt op ons lijstje.
Vervolgens keek ik een beetje verder en bleek dat het Cité des Sciences et de l'industrie ook de moeite was, zéker met kleine kinderen. Dat moest ik dus ook eens even verder onderzoeken. De vaste tentoonstelling Cité des enfants is te bezoeken binnen twee leeftijdscategorieën: tussen 2 en 7 jaar en van 5 tem. 12 jaar oud. Ik bekeek de trailer en besloot dat we er heen moesten. Omdat we het weer nog wat af wilden wachten hebben we onze tickets de dag voordien online gekocht. Dat werkte perfect. Let wel, er worden per sessie maar een bepaald aantal kinderen toegelaten, dus voor vakantieperiodes en weekends is het misschien wel nuttig om op tijd je reservering te maken.
Wat ik niet zo goed had uitgevogeld was wat er verder nog te beleven viel in het grotere museum. Voor enkele euro's meer hadden we een ticket gehad waarmee we meerdere tentoonstellingen of het planetarium hadden kunnen bezoeken, terwijl we nu enkel een ticket hadden voor de Cité des enfants. Maar dat hebben we niet aan ons hart laten komen. Olivia vond het top (en wij bijgevolg dus ook).
De tentoonstelling van de kleine Cité des Enfants (2 tem. 7 jaar) is zo opgebouwd dat je verschillende hoeken hebt: Je me découvre, Je sais faire, Je me repère, J'expérimente en Tous ensemble. Per hoek zijn er verschillende activiteiten en voor de ouders staan er borden met uitleg zodat je -aangepast aan de leeftijd en het kunnen van je kind- de activiteit kan uitvoeren. Iedereen die voor een bepaald tijdslot tickets heeft, wacht samen in de wachtruimte en zo gauw de deuren open gaan kan je in elk van de hoeken gaan spelen en ontdekken. Je moet dus niet allemaal samen elke hoek doorlopen. Wat het aangenamer maakt aangezien je kind zich kan uitleven zonder dat het zijn/haar beurt moet afwachten. Dat ging echt heel organisch maar misschien is dat ook wel weer anders tijdens drukkere schoolvakanties. Op een gegeven moment was er ook een show (in het Frans) en toen hadden wij alle hoeken alléén voor ons.
De Je me découvre-hoek gaat over het lichaam, over emoties en tegenstellingen, bijvoorbeeld: groot vs. klein. Eigenlijk was Olivia hier niet zo in geïnteresseerd. En ook ik vond hem het minst interessant. Een deel van de animaties waren ook wel bedoeld voor grotere kinderen die Frans spraken. Dat hielp natuurlijk niet.
Je sais faire vond Olivia al plezanter, er was een 'garage' waar een 'auto' stond waar je met plastic vijzen wielen en een motor aan kon monteren, er was een muur waar je met laserstiften op kon tekenen, er waren plastic dieren die je bij het juiste geluid moest leggen. Maar ook letters waar je woorden mee kon maken om ze vervolgens door een computer te laten lezen en verschillende torens waar je balletjes in kon gooien die dan op verschillende manieren naar beneden rolden.
De Je me repère-hoek bestond dan weer uit een doolhof, een activiteitenparcours en ook plastic matten met geometrische vormen waar je je in kon verstoppen.
Bij J'expérimente konden kinderen dan weer met water spelen (zéér attent van het museum dat ze er ook schortjes voorzien hadden) en ook de krachten van lucht en licht ontdekken. Een dam bouwen, emmertjes vullen en weer uitkappen, molentjes laten bewegen en spelen met hun eigen schaduw. Olivia vond het fantastisch. Als ik ze had laten doen, ze zat waarschijnlijk nog steeds plastic kaartjes uit voorbijstromend water te halen (het water stroomde overigens omdat andere kinderen daarmee speelden).
Mocht u na al het bovenstaande nog niet overtuigd zijn, believe you me: dit museum is 100% zeker de tijd van uw verplaatsing naar de uithoek van Parijs waard (het ligt rechtsboven bijna aan de Péripherique, vanuit het centrum toch nog wel een half uurtje met de metro), de wijk zelf vonden wij nogal groezelig maar er zou nog een fantastisch park aan zitten (waar wij niet naartoe gegaan zijn, want de grote speeltuin was dicht voor onderhoud, laagseizoen heeft dus zijn ook nadelen).
Doen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten