Over Hokusai en draagdoeken.

Ergens in november 2012, toen Michael, ikzelf en buik-Olijfje, in een eerder regenachtig Osaka verbleven, besloten we onze dag goed te beginnen en wat cultuur op te snuiven. We kozen voor de overzichtstentoonstelling van Katsushika Hokusai (1760-1849), prentkunstenaar, schilder en tekenaar. Hij was tijdens zijn leven niet altijd een even succesvol kunstenaar (armoede & miserie troef!), maar werd intussen zoals zovelen, in ere hersteld als -terechte- Japanse trots uit de Edo-periode. En hoewel hij in het Japan van zijn tijd dus niet zoveel invloed had, beïnvloedde hij toch enkele van mijn persoonlijke Westerse favorieten zoals Van Gogh en Monet. 

Nadat we eerst langs de meest zielige zoo aller tijden wandelden, kwamen we vervolgens aan bij het Osaka city musem of fine arts, waar we de belevenis van ons leven zouden hebben. We kochten onze kaartjes (aan een Japanse automaat!) en gingen de eerste zaal van de tentoonstelling binnen. Alwaar we zo'n Japanner of 60 (wij waren de enige gaijin, ofte buitenlanders) in de rij, achter elkaar, ik verduidelijk: gelijk snake op uwen oude Nokia, minutieus langs elk werk van Hokusai zagen kronkelen. We zijn dus maar mee de rij in gaan staan en kunnen u meedelen dat een tentoonstelling bekijken op de Japanse manier een voormiddagvullende bezigheid is, waarbij je elk werk in detail kan bestuderen (in tegenstelling tot bijvoorbeeld de grote overzichtstentoonstelling van Monet in Parijs waar ik bijna gaan lopen ben van de drukte en ik geen enkel werk van dichtbij kon bekijken, maar ik dwaal af).

Behalve manga's over akelige monsters maakte Hokusai ook andere dingen. Zijn meest bekende werken moeten toch wel The 36 views of Mount Fuji en binnen die serie 'The Great wave off Kanagawa' zijn. In het echt zo mogelijk nog mooier van kleur en tekening. De prent 'South wind, clear sky' aka. Red Fuji katapulteerde zichzelf zelfs zonder twijfel in mijn persoonlijke top tien van schoons. En ooit, ooit doen wij van GreatWave-badkamer (drie jaar geleden al gepind!). 

Maar tot dan ben ik gewoon overgelukkig dat ik afgelopen november de geweven draagdoeken van Oscha heb ontdekt. Een van hun patronen, door fervente draagdoekers al wat afgezaagd bevonden (wegens beschikbaar in verschillende kleuren en blends), heet Okinami en is gebaseerd op Hokusai's The Great Wave. Na lang twijfelen wegens wel aan de dure kant (tweedehands doeken zijn vaak zelfs net iets meer waard dan retail omdat ze al heerlijk ingedragen zijn), hakte ik afgelopen vrijdag bij het zien van een goeie aanbieding (in de fb groep van Oschafans) voor de "Okinami sia", het doek in de kleur en samenstelling -katoen & zijde- die ik wilde, de knoop maar door dankzij nakend verjaardagsgeld. 

En kijk nu wat er gisteren op onze deurmat belandde, fluffymail. Mijn eerste Oscha, en meteen een Okinami. Zo verliefd als ik ben. Ik voel nu al dat het een legacy wrap (een doek die je bijhoudt voor je kindje zodat ie er later zijn/haar eigen kinderen mee kan gaan dragen) gaat worden. En dan hoop ik dat over 30+ jaar, wanneer Olijfje met haar eigen kindertjes rondzeult in de Okinami-doek, Michael en ik nog steeds gekke-Japanse-museum-binnenpretjes hebben wanneer we hen zien lopen. ♥